De Mechelse Herder/Malinois
De kortharige herdershond, ook wel de kortharige scheper genoemd, kwam in zijn beste vorm rond de vorige eeuwwisseling voor in de Antwerpse Kempen, het gebied in de richting van de Nederlandse grens en verder in Noord-Brabant. Ze waren gewoonlijk in het bezit van de boeren waarvoor ze nog dagelijks hun belangrijke taken uitvoerden. Deze honden bleken aardig gelijk van vorm en ze werden door prof. Reul omschreven als: ‘Ze hebben de grootte van een vos of wolf, zijn kortharig en van vaal gestroomde kleur; hun oren zijn bewonderenswaardig recht, fijn en spits, en open naar voren gedragen. Andere kenmerken zijn de puntige snuit, de pikzwarte neus, de goed gedragen staart, bijna waterpas maar licht hoger aan het uiteinde en behaard in vorm van een korenaar’.
Mede op advies van prof. Reul werd in Mechelen met behulp van enige liefhebbers in 1898 de ‘Mechelse Club tot Verbetering van den Kortharigen Schaapshond’ opgericht. Deze Mechelse Club werd een afdeling van de Club du Chien de Berger Belge’. Het doel was te komen tot een verbetering van de typen van de kortharige Belgische Herdershond, zoals die met name in de omgeving van de stad Mechelen werd gefokt.
Tot het jaar 1899 werden de Belgische Herdershonden in de eerder genoemde drie groepen onderverdeeld, namelijk lang-, ruw- en kortharen, waarbij de kleur van de hond geen enkele rol speelde. In 1899 werd door de Club du Chien de Berger Belge een eenzijdige beslissing genomen over de verdeling van de haarkleur, zonder dat daarin de Mechelse Club was gekend. Men stelde voor de drie variëteiten de volgende kleuren vast: zwart voor de langharige, peper en zout voor de ruwharige, en leeuwkleurig (fauve charbonné) met zwart masker voor de kortharige. de Mechelse Club betitelde deze beslissing van de hoofdvereniging als een soort van staatsgreep’, want men had een heel andere opvatting over de kortharige herdershond.
Voor alles moesten hun honden namelijk werkhonden zijn. Niet het uiterlijk van de hond was bepalend, zo stelden ze, maar de combinatie van uiterlijk en innerlijk. Ze gaven de voorkeur aan goed afgerichte honden, die bovendien goed gebouwd waren en een ‘gaaf en slim voorkomen’ hadden. De kleur van de hond was voor hen slechts bijzaak. Men wilde ten koste van alles voorkomen dat de Mechelaar zou vervallen tot een soort luxehond en dat het ras zijn geweldige karakter zou verliezen.
Herkomst: België
Andere benamingen: Malinois, Belgische herder Mechelaar
Karakter van de Mechelse Herder/Malinois
De Mechelse Herder staat vooral bekent om zijn werkwilligheid, vasthoudendheid, scherpe intelligentie, hardheid, oplettendheid, slimheid, moed, enz. .
Hij is ook zeer trouw en natuurlijk ook zeer waaks. De Mechelaar beschermd zijn gezin en hun bezittingen zeer overtuigend tegen kwaadwillende. Daarom wordt hij tegenwoordig veel gebruikt als politiehond.
De Mechelaar is een beweeglijke en temperamentvolle hond die dominant kan zijn.
Als je een goede verhouding hebt met je hond en je bent met hem bezig kan hij ook in een kennel gehouden worden.
Ze zijn dan ook enorm gehecht aan hun baas.
Grootte en gewicht:
Schofthoogte: de gewenste hoogte is gemiddeld
° 62 cm voor de reuen,
° 58 cm voor de teven.
Grenzen: naar beneden 2 cm en naar boven 4 cm
Gewicht:
° reuen ongeveer 25 – 30 kg,
° teven ongeveer 20 – 25 kg.
Verzorging van de Mechelse Herder/Malinois
De Mechelse Herder heeft vrij weinig vachtverzorging nodig. Natuurlijk moet je hem wel borstelen tijdens de ruiperiode voor de dode en losse haren te verwijderen. Dit kun je voorkomen met een herdersharkje.
De nagels kort houden
Opvoeding van de Mechelse Herder/Malinois
De Mechelaar is een vlotte leerling en leergierig. De opvoeding geeft normaal geen problemen. Je moet de Mechelaar zeer consequent en in alle rust opvoeden.
Als je de Mechelaar niet laat voelen wie de leiding heeft zal hij de rollen snel omdraaien.
De Mechelse Herder heeft een sterke persoonlijkheid daarom heeft hij ook een baas nodig die bereid is de hond een taak/werk te geven. Als de Mechelaar die niet krijgt gaat hij zich ongelukkig voelen een afwijkend gedrag vertonen.
De Mechelaar kan wel een goede socialisatie gebruiken. Hiermee bedoel ik dat je de hond kennislaat maken met uiteenlopende situaties, dieren en mensen.
Dit is goed voor de karaktervorming. Dit geld eigenlijk voor elke hond.
Overige informatie over de Mechelse Herder/Malinois
De sociale aanleg van de Mechelse Herder/Malinois
De Mechelse Herder kan over het algemeen goed overweg met kinderen. Maar dat is geen reden om een hond alleen te laten met kinderen, dat doe je met geen enkele hond. (Niet elke hond kan tegen oren of staarten trekken en ogen steken, en na een bepaalde duur reageert zelfs de braafste hond.)
Zoals ik al eens heb vernoemt is zijn sommige honden van dit ras vrij dominant tegenover andere honden.
Als je hem van pups af aan laat wennen aan (huis)dieren, zal dit geen problemen geven in de toekomst.
Vrienden van de familie worden enthousiast begroet, maar in andere gevallen handelen ze naar gelang de situatie.
De taak van de Mechelse Herder/Malinois
De oorspronkelijke taak van de Mechelaar is het drijven van vee. Maar tegenwoordig worden ze meer gebruikt als politiehond, lawinehond en reddingshond.
De Mechelaar is ook geschikt voor verschillende hondensporten zoals: agility, africhting, flyball, speuren/detectie en gevorderde gehoorzaamheid.
Hoeveel beweging heeft de Mechelse Herder/Malinois nodig
De Mechelaar is een werkhond pur sang. Ze hebben niet alleen veel beweging nodig voor hun energie kwijt te raken maar hebben ook een behoefte aan geestelijke bezigheid.
Met de Mechelaar heb je veel keuze om hem bezig te houden. Je moet gewoon zien dat je hem een dagelijkse bezigheid geeft.
Dit kun je doen door met hem balspelletjes te spelen, zwemmen, onaangelijnd ravotten, apporteren, mentale uitdagingen en naast de fiets lopen.
Wat de mensen ook zeggen het is niet waar, je mishandelt het dier niet als je er mee gaat fietsen. Je zou hem juist mishandelen als je de Mechelse Herder thuis laat of kleine blokjes wandelt.
Hij wil rennen en zich uitleven, hou hier rekening mee!!!
Als hij het echt niet aankan of als hij echt niet wilt zal hij wel stoppen(dit zal waarschijnlijk nooit niet voorkomen als hij in goede conditie is). Als jij moe bent stop je toch ook?!!!
Je kan hem gerust laten los lopen, ze hebben niet de neiging om te gaan lopen, dit kan ook een voordeel zijn als u rustige onaangelijnde wandelingen wilt maken (waar dit is toegelaten natuurlijk).
De Mechelaar/ Malinois gaat door weer en wind